XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Plaza egotekoa da eta baserria ihardutekoa.
Haien arteko mugak argi eta garbi uzten du bere burua erakusten.
Ez dago bien artetik ibiltzerik ez da interferentziarik ametitzen, baserritarren bizimoduan.
Ideia hauxe indartu nahi zuen kontakizun bat entzun nuen Alkizako baserritar baten gora-beheretaz, plaza-baserria erabilera zentzu honetan irakaskari jakinarazi nahi zuena.
Etxeko nagusiak astegunetan atsegin omen zuen plaza aldean zehar lan saiotik etxerakoan tabernan parada egitea, platerka azeituna jateko asmoz.
Egun batean suak hartu zuen baserria, bera plaza aldean zegoela, eta korrika bizian abiatu behar izan zuen hara, gertatuaz abisaturik.
Kontatzen zuenak zera erantsi zuen:
Plazaren ezaugarri publikoa eta zabala nik bizi izandako gertaera batean ikus dezakegu.
1984.eko udan ni ez nintzen Alkizan egon, eta Irailaren lehenengo astean azaldu nintzenean
Nik ondo ez aditzean
Ez dut uste komentario gehiagorik erantsi behar diodanik.
Beste alde batetik, badago hitz bat
Ez dugu, haatik,
Espazioak eta espazioen erabilera kulturak inposatzen ditu, eta espazio publikoa, besteen aurrekoa ez du emakumezkoak zilegi.
Bertsolaria gizonezkoa da, ez emakumezkoa, honek ezin bait du, bizi deneko kulturak hala makurtu arazten duelako, plaza ez bait da hura ibiltzekoa.
Bizimoduari bagatxezkio,
Euskaldunak, euskera ez diren beste hizkuntzak, dena dela, normalean